Filmy film eksperymentalny

Zabriskie Point to miejsce w słynnej Dolinie Śmierci w Kalifornii. Na uniwersytecie w Los Angeles dochodzi do rozruchów. Do kolorowych studentów, występujących przeciwko dyskryminacji rasowej, przyłączają się biali. Żądają równych praw, zapewnienia miejsc pracy. Podczas demonstracji ginie policjant. Świadkiem wydarzeń jest Mark, który ucieka z miasta skradzioną awionetką, tym samym rzucając na siebie podejrzenie o udział w strzelaninie, w której zginął policjant. Na pustyni w Arizonie spotyka hipiskę Darię.

"Widmo wolności" składa się z luźno powiązanych ze sobą scen, które przedstawiają najdziwniejsze sytuacje. Główną ideą filmu, było wywrócenie standardowego pojmowania świata, do góry nogami. Oglądamy więc obiad, przy którym goście siedzą na muszlach klozetowych, a jeść udają się na osobności, do ustronnej kuchni; grupę mnichów grających w pokera o święte medaliki; rodziców, którzy poszukują swojej córeczki, chociaż ta wszędzie chodzi z nimi; parę, która gorszy się na widok zdjęć różnych zabytków; czy wreszcie snajpera, który po zabiciu grupy ludzi, dostaje wyrok śmierci, a jednak wychodzi spokojnie na wolność i rozdaje autografy.

W świecie Juliena (Ewen Bremner) mało kto jest "normalny". Jego ojciec (Werner Herzog) słucha bluesa w masce gazowej, poucza i drwi z Juliena, jak również z brata i ciężarnej siostry Juliena (Chloë Sevigny). Babcia (Joyce Korine) zaś zajmuje się tylko swoim psem. Julien jest schizofrenikiem, nosi złote zęby, gra w kręgle, śpiewa, i gawędzi z grupą niepełnosprawnych młodych ludzi. Dziecko jego siostry jest prawdopodobnie jego własnym. Rozmawia przez telefon, wyobrażając sobie, że to jego matka, która zmarła przy porodzie wiele lat wcześniej. Losy tej dziwnej rodziny śledzimy w filmie z perspektywy Juliena.

Film ukazuje 36 godzin z życia Chopina, które kompozytor spędza w posiadłości George Sand w Nohant. W tym dniu miłość obojga bohaterów kończy się, a wraz z nią kończy się twórczość kompozytora, który na parę lat przed śmiercią umieścił na papierze ostatnią nutę. Tę właśnie George Sand nazwała "La note bleue".

Na odległej planecie Ygam rasa gigantów zwana Draags traktuje sprowadzonych ludzi jako zwierzątka domowe lub po prostu szkodniki. Wychowany w niewoli Terr ucieka swoim właścicielom, dołączając do dzikich ludzi. Dzięki skradzionemu urządzeniu edukacyjnemu, udaje mu się zmienić ich dotychczasowe życie i wszcząć bunt przeciw Draagom.

Sparaliżowana dziewczyna Lis, i jej przyjaciel i opiekun Fando, podróżują do mitycznego i tajemniczego miasta Tar. Po drodze napotkają wiele przedziwnych osób i przeżyją wiele niesamowitych przygód, a przeszłość, teraźniejszość i przyszłość staną się jednym.

Idylliczna wyprawa na wieś staje się niekończącym się koszmarem korków, rewolucji, kanibalizmu i mordowania, gdy francuskie społeczeństwo burżuazyjne zaczyna się załamywać pod ciężarem własnych zainteresowań konsumenckich.

W odizolowanej placówce górniczej dwoje ludzi, ukrywa się w bezpiecznej strefie przed potworem stworzonym z ciał ich zabitych kolegów. Gdy zaczyna im brakować pożywienia zostają zmuszeni do opuszczenia bezpiecznego schronienia i przejścia przez labirynt korytarzy, ścigani przez przerażające monstrum.

Film jest owocem pracy dwóch filmowców - Kevina Macdonalda i Ridleya Scotta oraz portalu YouTube. Użytkownicy tej strony internetowej przesłali krótkie filmiki, przedstawiające ich jeden dzień z życia, nagrane w dniu 24 lipca 2010 roku. Zamysłem projektu było zobrazowanie przeciętnego dnia naszej planety. Przesłano prawie 80 tysięcy nagrań z blisko 200 krajów.

Fernando (Paul Hamy), samotny ornitolog, poszukuje czarnych bocianów. Płynie kajakiem w głuszy przez wirującą kaskadę. Pochłonięty widokiem majestatycznego krajobrazu, zaskoczony, wpada do wody. Zostaje uratowany przez dwie chińskie pielgrzymki. Po nabraniu sił pogrąża się w niesamowitym i ciemnym lesie, próbując z powrotem dostać się na właściwy tor drogi.